بیماری ویروسی
ابولا
نام انگلیسی: Ebola hemorrhagic fever
ابولا
نوعی بیماری است که از ویروس ابولا ناشی میشود.
نام بیماری از یکی از رودخانه های کشور زئیر، که امروزه جمهوری دموکراتیک کنگو نام دارد، گرفته شده است.
این بیماری برای اولین بار در کشور کنگو دیده شد. نشانه های این بیماری معمولا دو روز تا سه هفته بعد از تماس با ویروس و به صورت تب، گلودرد، دردهای ماهیچه ای و سردرد ظاهر میشوند.
معمولا حالت تهوع، استفراغ و اسهال و همچنین کاهش عملکرد کبد و کلیه ها از علائم این بیماری است. در این زمان، مبتلایان دچار خونریزی میشوند.
تاریخچه
این ویروس اولین بار در سال ۱۹۷۶ میلادی شناخته شد. در سال ۱۹۷۶ ابولا حدود ۳۰۰ نفر را مبتلا کرد و با شیوع آن از هر ۱۰ نفر مبتلا به بیماری ۹ نفر و در سال ۱۹۹۵ از این ویروس ۸۰ درصد مبتلایان جان باختند. در سال ۲۰۱۴ نیز با انتشار مجدد این ویروس که از گینه شروع شد و به کشورهای همسایه سیرالئون و لیبریا گسترش یافت حدود ۴۰۰ نفر جان خود را از دست داده اند. این بزرگترین مورد شیوع ابولا از نظر موارد ابتلا، آمار مرگ و پراکندگی جغرافیایی به حساب میآید.
سازمان بهداشت جهانی ۱۵۰ کارشناس را برای کمک به پیشگیری از انتشار ویروس به منطقه فرستاده است، این بیماری برای اولین بار در کشور کنگو دیده شد.
اولین مورد ابتلا
در سال ۱۹۷۶ محفظه ای آبی رنگ حاوی نمونه های خون یک راهبه بلژیکی و یک پزشک در کینشاسا در شهر آنتورپ بلژیک فرستاده شد. پژوهشگران در بلژیک در بررسی این نمونه های خون با ویروسی با ساختار کرم مانند روبه رو شدند که تا آن زمان مشابهی نداشت.
پس از آن، با سفر به قلب منطقه ای که این ویروس در آنجا شایع شده بود در یافتند که خون، استفراغ و اسهال بیماران، اصلی ترین منشاء انتقال ویروس است و روشهایی همچون محدود کردن بیماران و شناسایی افرادی که با آنها در تماس بودند برای جلوگیری از گسترش بیماری تعریف شدند.
عامل این بیماری و راه تشخیص آن
این ویروس از طریق تماس با خون یا مایعات بدن حیوان آلوده منتقل میشود (که معمولا شامل میمونها و یا خفاشهای میوهخوار هستند). انتقال بیماری از طریق هوا هنوز در محیط طبیعی به ثبت نرسیده است. دانشمندان بر این باورند که خفاشهای میوه خوار بدون این که مبتلا به این بیماری شوند، میتوانند ویروس آن را با خود حمل کنند و انتقال دهند. بازماندگان مذکر تقریبا تا دو ماه این بیماری را از طریق مایع منی انتقال میدهند.
برای تشخیص این بیماری، معمولا ابتدا بیماریهای دیگر با نشانههای مشابه، همچون مالاریا، وبا و دیگر انواع تبهای هموراژیک ویروسی از دایره تشخیص مستثنی و حذف میشوند. پزشکان برای تأیید تشخیص بیماری نمونههای خونی را برای یافتن پادتن ها و RNA ویروس و یا خود آن آزمایش میکنند
علائم و نشانه های ابولا
مدت زمان قرار گرفتن در معرض ویروس و توسعه علائم (دوره کمون) بین ۲ تا ۲۱ روز است. اما اغلب موارد مشاهده شده این بیماری بین ۴ تا ۱۰ روز است. با این حال، محاسبات اخیر بر اساس مدل ریاضی پیش بینی شده است که در حدود ۵٪ از موارد، ممکن است بیشتر از ۲۱ روز زمان ببرد.
علائم ابولا معمولا با یک مرحله شبه آنفلوآنزا که ناگهانی اغاز میشود که با احساس خستگی، تب، ضعف شروع، کاهش اشتها، درد عضلانی، درد مفاصل، سردرد، گلودرد همراه است.
درجه تب معمولا بالاتر از ۳۸٫۳ درجه سانتی گراد (۱۰۰٫۹ ° F) میرود. به همین دلیل است که اغلب، تب همراه با عارضههایی مثل استفراغ، اسهال و درد شکم به همراه است. بعد مدتی، تنگی نفس و درد قفسه سینه ممکن است رخ دهد، همراه با تورم، سردرد و گیجی. در حدود نیمی از موارد، در پوست ممکن است، بثورات ماکولوپاپولر (منطقه قرمز مسطح پوشش داده شده با برجستگی کوچک) دیده شود، که ممکن است بین ۵ تا ۷ روز بعد دیده شود که این نشان از توسعه بیماری است.
در برخی موارد، خونریزی داخلی و خارجی ممکن است رخ دهد. این به طور معمول پنج تا هفت روز پس از علائم برای اولین بار شروع میشود. در همه افراد الوده شده نشانههایی از لخته شدن خون دیده میشود. در ۴۰-۵۰ درصد از موارد افراد مبتلا به این ویروس خونریزی از غشاهای مخاطی گزارش شده است و این ممکن است در استفراغ، خون، سرفه کردن خون و، یا حضور خون در مدفوع مشاهده شود.
خونریزی به داخل پوست رخ میدهد پتشی، پورپورا ایجاد میشود، یا هماتوم (به ویژه در اطراف محلهای تزریق سوزن) دیده میشود. خونریزی به سفیدی چشم نیز ممکن است رخ دهد. این از نوع خونریزی سنگین غیر معمول است و اگر این خونریزیهای داخلی رخ بدهد در داخل دستگاه گوارشی اتفاق میافتد.
بهبودی بین ۷ و ۱۴ روز پس از شروع علائم آغاز خواهد شد. کسانی که زنده میمانند اغلب نشانههایی مثل درد مفاصل، التهاب کبد، کاهش شنوایی، و علائم اساسی مانند احساس خستگی، ادامه ضعف، کاهش اشتها، همراه داشته باشند.
مرگ، اگر اتفاق بیفتد، به طور معمول بین ۶ تا ۱۶ روز پس از شروع علائم و اغلب به دلیل فشار خون پایین و از دست دادن مایع رخ میدهد. به طور کلی، خونریزی نشان دهنده نتیجه بدتر و وضع بحرانی است و این از دست رفتن خون ممکن است منجر به مرگ شود. بیماران اغلب در کما، زندگی می کنند.
پیشگیری
پیشگیری از این بیماری با کاهش گسترش آن از طریق میمونها و خوکهای آلوده به انسان صورت میگیرد. این کار را میتوان با بررسی و معاینه حیوانات برای یافتن موارد آلودگی انجام داد و در صورت شناسایی آنها را کشت و جسدشان را نابود کرد. پختن گوشت به اندازه مناسب و پوشیدن لباسهای محافظتی هنگام تماس با گوشت نیز میتواند کمککننده باشد و همچنین هنگام حضور در اطراف شخص مبتلا به این بیماری میتوان لباسهای محافظتی پوشید و بعد دستها را شست. نمونه مایعات و بافتهای بدن افراد مبتلا به این بیماری بایستی با احتیاط ویژه جا به جا شود.
درمان، بهبودی و همه گیرشناسی
میتوان برای کمک به افراد مبتلا به آن از آبدرمانی خوراکی (نوشاندن آبهای محتوی قند و نمک) یا مایعات وریدی استفاده کرد این بیماری نرخ مرگ و میر بالایی دارد:. اغلب باعث مرگ بین ۵۰ تا ۹۰ درصد مبتلایان میشود. از ۴ گونه ویروسی ابولا یک گونه تنها به یک ابتلای بدون علامت منجر میشود و به مرگ نیز منتهی نخواهد شد. بیماری ویروسی ابولا اولین بار در سودان و جمهوری دموکراتیک کنگو شناسایی شد. این بیماری معمولا در مناطق گرمسیری کشورهای جنوب صحرای آفریقا شیوع پیدا میکند. از سال ۱۹۷۶ (که اولین مورد این بیماری شناسایی گردید)، تا سال ۲۰۱۳ کمتر از ۱۰۰۰ نفر در سال مبتلا شدهاند. بزرگترین مورد شیوع این بیماری تاکنون مربوط به شیوع آن در غرب آفریقا در سال ۲۰۱۴ است که تاکنون ادامه داشته و مردم کشورهای گینه، سیرالئون، لیبریا و احتمالا نیجریه به این بیماری مبتلا شدهاند. تا ماه آگوست سال ۲۰۱۴ بیش از ۱۶۰۰ مورد ابتلا به این بیماری شناسایی شده است. تلاشها برای تهیه کردن واکسن این بیماری ادامه دارد، اگرچه تاکنون هیچ واکسنی برای آن تهیه نشده است
هیچ درمانی تا کنون (۲۰۱۵) برای بیماری ویروسی ابولا وجود ندارد. مراقبتهای این بیماری شامل حفظ وضعیت طبیعی بدن، جلوگیری و تامین مایعات بدن، مقابله با کم آبی، مصرف داروهای ضد انعقاد خون در اوایل عفونت و جلوگیری از خونریزی، کلینیک درد، استفاده از آنتی بیوتیک و داروی ضد قارچ و کنترل سطح اکسیژن بدن و درمان عفونتهای ثانویه.
زدمپ، به همراه تیکیام-ابولا یکی از دو داروی در حال بررسی، برای مقابله با ویروس ابولا از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا میباشد. در عین حال، این دارو هنوز مراحل آزمایش انسانی را نگذرانده است.
مدیریت بیماری
پشتیبانی استاندارد
در حال حاضر درمان خاصی برای ابولا تایید نشده است. مراقبتهای اولیه با درمان علائم بیماری و درمان آبرسانی بقا را بهبود میبخشد. آبرسانی از طریق دهان یا مسیر درون وریدی ممکن است. این اقدامات ممکن است شامل مدیریت درد، تهوع، تب و اضطراب باشد. محصولات خون مانند سلولهای قرمز خون بسته بندی شده، پلاکت یا پلاسمای منجمد تازه نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند. سعی شده است که دیگر تنظیم کنندههای انعقاد شامل هپارین باشند. در تلاش برای جلوگیری از انتشار انعقاد درون عروقی و فاکتورهای انعقادی برای کاهش خونریزی.
داروهای آنتی مالاریا و آنتی بیوتیک اغلب قبل از تشخیص قطعی استفاده میشوند هرچند هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این داروها به درمان کمک میکنند. تعدادی از درمانهای تجربی درحال مطالعه است. اگر مراقبت از بیمار در بیمارستان امکانپذیر نیست، سازمان بهداشت جهانی دارای دستورالعملهایی برای مراقبت در خانه است که نسبتا موفق بوده است. در این مواقع استفاده از حوله خیس شده در محلول ضدعفونی کننده و اعمال کردن محلول ضدعفونی کننده روی لکهها هنگام رفت و آمد مردم یا بدنهای آلوده توصیه میشود. همچنین شستن دستها با محلول ضدعفونی کننده و پوشاندن دهان و بینی با پارچه توصیه میشود.
مراقبتهای ویژه
مراقبتهای ویژه اغلب در کشورهای توسعه یافته استفاده میشود. این ممکن است شامل کنترل حجم خون و کنترل تعادل الکترولیت (نمک) و همچنین درمان هرگونه عفونتهای باکتریای که ممکن است توسعه یابند.دیالیز ممکن است برای نارسایی کلیه نیاز باشد و اکسیژن رسانی خارج غشاء و فرایندهای خارج غشایی ممکن است برای اختلال در عملکرد ریه استفاده شود.
……………………………………………………………………………………………………………………………….
منابع
- Klenk, Hans-Dieter (January 1999). Marburg and Ebola Viruses (Current Topics in Microbiology and Immunology). Berlin: Springer-Verlag Telos. ISBN 978-3-540-64729-4.
- Klenk, Hans-Dieter; Feldmann, Heinz (2004). Ebola and Marburg viruses: molecular and cellular biology (Limited preview). Wymondham, Norfolk, UK: Horizon Bioscience. ISBN 978-0-9545232-3-7.
- Kuhn, Jens H. (2008). Filoviruses: A Compendium of 40 Years of Epidemiological, Clinical, and Laboratory Studies. Archives of Virology Supplement, vol. 20 (Limited preview). Vienna: SpringerWienNewYork. ISBN 978-3-211-20670-6.
- McCormick, Joseph; Fisher-Hoch, Susan (June 1999) [1996]. Level 4: Virus Hunters of the CDC (Limited preview). Horvitz, Leslie Alan (Updated[3rd] ed.). Barnes & Noble. ISBN 978-0-7607-1208-5.
- Pattyn, S. R. (1978). Ebola Virus Haemorrhagic Fever (Full free text) (1st ed.). Amsterdam: Elsevier/North-Holland Biomedical Press. ISBN 0-444-80060-3.
- Ryabchikova, Elena I.; Price, Barbara B. (2004). Ebola and Marburg Viruses: A View of Infection Using Electron Microscopy. Columbus, Ohio: Battelle Press. ISBN 978-1-57477-131-2
Ebola in uk
The facts:
Ebola is contracted from contact of blood or bodily fluids (including but not limited to urine, saliva, sweat, feces, vomit, breast milk, and semen) of a person who is sick with Ebola.
Signs and Symptoms
Fever
Severe headache
Muscle pain
Weakness
Diarrhea
Vomiting
Abdominal (stomach) pain
Unexplained bleeding
*Ebola is a virus and thus will have very similar signs of symptoms of such illnesses as the common cold and Influenza. It is important to remember that all the individuals that have been diagnosed with Ebola in the United States have been health care workers that were in direct contact with individuals who were extremely ill with Ebola. It is highly unlikely that you may contract Ebola unless you were in direct care of a patient with Ebola and came in contact with their blood or bodily fluids. We ask that you practice good hygiene techniques and wash your hands periodically with soap and water or hand sanitizer.
Although it is unlikely Ebola may reach our area we at Starr County Memorial Hospital are taking the threat of Ebola, although minor seriously. We have taken all the necessary precautions and we are in the process of undergoing extensive training for our staff so that we can respond accordingly if a case should arise. We feel confident that through our training and preparation, along with the cooperation of the other local hospitals we are equipped to treat and contain an episode so that we can keep the general public safe
